To Σαββατο με το που ανοιξα τα πρωινα μου ματια, θυμηθηκα! Οχι δεν ηταν ονειρο! κατα τη διαρκεια της νυχτας, τα 107 κουνουπια με τα οποια μοιραζομασταν το χειροτερο δωματιο της Ινδιας (μεχρι το επομενο) μου τραγουδουσαν σε bollywood ρυθμους: “το πρωι να σηκωθεις νωρις και να τσακιστεις να πας στη Sarnath!”
H Sarnath ειναι 10 χιλιομετρα απο το Varanasi αλλα επειδη εδω ειμαστε Ινδια και μαλιστα στα πιο δυσκολα της (Uttar Pradesh state), η μερα αντι για Σαββατο μετονομαστηκε σε Sarnath Project Day
Οι 112 εκατομυρια ανθρωποι του Uttar Pradesh εχουν σιγουρα βασικο στοχο στη ζωη τους να ταλαιπωρει ο ενας τον αλλο. Αν εισαι και τουριστας μαλιστα, καθε προσπαθεια για συνενοηση ειναι βουτηγμενη στον ιδρωτα (και οι 40 βαθμοι δεν βοηθανε καθολου).
Με το που κατεβηκα να ανακοινωσω στον τραγικο ξενοδοχο οτι θα φυγω, μου ειπε οτι πρεπει να του δωσω φωτοτυπια το διαβατηριο. Αφου η ελεγχομενη γκρινια μου δεν επιασε (ειναι οντως υποχρεωτικο), αρχισα να ψαχνω για φωτοτυπικο μηχανημα. Μετα απο ζορια, βρηκα ενα αλλα μου ειπε ο χειριστης του οτι δεν δουλευει γιατι εχει κοπει το ρευμα και δεν θα βρω αλλο στην ευρυτερη περιοχη. Ομως ο Δημητρης εχει παντα το μαγικο memory stick μαζι του με ολα τα πολυτιμα εγγραφα σκαναρισμενα. Αφου βρηκα ενα internet καφε που ειχε ρευμα τυπωσα το διαβατηριο και γυρισα με χαρα να το τριψω στη μουρη του χοντρου και να μπορεσω να φυγω απο το -6 STAR Hotel. Ο χοντρος ομως δεν ειχε πει την τελευταια του λεξη. Οσο εγω εψαχνα φωτοτυπικα κλπ ο χρονος κυλουσε και μου ανακοινωσε με το γελιο του βρυκολακα οτι η ωρα εχει παει 10:30 και το checkout ειναι στις 10:00 αρα θα με χρεωσει αλλη μια μερα (ουτε καν μιση!). Δεν ηξερε ομως ο καραγκιοζης οτι εχω κανει Vipassana meditation. Ετσι λοιπον δεν επεσα στην παγιδα του να εκνευριστω, μετρησα τις αναπνοες μου και αρχισα να γκαριζω (με επιγνωση ομως) σε μια παρασταση για ενα ρολο. Τελικα του εδωσα 50 ρουπιες (αντι για 250) για να μην φαω ολη τη μερα εκει.
H Sarnath ειναι 10 χιλιομετρα απο το Varanasi αλλα επειδη εδω ειμαστε Ινδια και μαλιστα στα πιο δυσκολα της (Uttar Pradesh state), η μερα αντι για Σαββατο μετονομαστηκε σε Sarnath Project Day
Οι 112 εκατομυρια ανθρωποι του Uttar Pradesh εχουν σιγουρα βασικο στοχο στη ζωη τους να ταλαιπωρει ο ενας τον αλλο. Αν εισαι και τουριστας μαλιστα, καθε προσπαθεια για συνενοηση ειναι βουτηγμενη στον ιδρωτα (και οι 40 βαθμοι δεν βοηθανε καθολου).
Με το που κατεβηκα να ανακοινωσω στον τραγικο ξενοδοχο οτι θα φυγω, μου ειπε οτι πρεπει να του δωσω φωτοτυπια το διαβατηριο. Αφου η ελεγχομενη γκρινια μου δεν επιασε (ειναι οντως υποχρεωτικο), αρχισα να ψαχνω για φωτοτυπικο μηχανημα. Μετα απο ζορια, βρηκα ενα αλλα μου ειπε ο χειριστης του οτι δεν δουλευει γιατι εχει κοπει το ρευμα και δεν θα βρω αλλο στην ευρυτερη περιοχη. Ομως ο Δημητρης εχει παντα το μαγικο memory stick μαζι του με ολα τα πολυτιμα εγγραφα σκαναρισμενα. Αφου βρηκα ενα internet καφε που ειχε ρευμα τυπωσα το διαβατηριο και γυρισα με χαρα να το τριψω στη μουρη του χοντρου και να μπορεσω να φυγω απο το -6 STAR Hotel. Ο χοντρος ομως δεν ειχε πει την τελευταια του λεξη. Οσο εγω εψαχνα φωτοτυπικα κλπ ο χρονος κυλουσε και μου ανακοινωσε με το γελιο του βρυκολακα οτι η ωρα εχει παει 10:30 και το checkout ειναι στις 10:00 αρα θα με χρεωσει αλλη μια μερα (ουτε καν μιση!). Δεν ηξερε ομως ο καραγκιοζης οτι εχω κανει Vipassana meditation. Ετσι λοιπον δεν επεσα στην παγιδα του να εκνευριστω, μετρησα τις αναπνοες μου και αρχισα να γκαριζω (με επιγνωση ομως) σε μια παρασταση για ενα ρολο. Τελικα του εδωσα 50 ρουπιες (αντι για 250) για να μην φαω ολη τη μερα εκει.
Αντε μετα να κανονισω με τους οδηγους Ricksaw (3κυκλα ταξι) που με περιμεναν σαν τα κορακια. Παζαρια ατελειωτα μεχρι να κλεισει η συμφωνια. Η λεξη «συμφωνια» ομως ειναι αγνωστη λεξη εδω. Αφου ξεκινησαμε και μου ειπε οτι καλα τα ειπα στον ξενοδοχο, μετα απο λιγο μου ειπε οτι θα με παει απο αλλο δρομο γιατι και καλα ο κανονικος εχει πολυ κινηση. Ετσι θα επρεπε να πληρωσω παραπανω γιατι ειναι 5 χιλιομετρα επιπλεον. Παλι γκρινια, παλι φασαρια ετσι για να ανεβασουμε ακομα περισσοτερο τα decibel που ειναι ηδη εκτος οριων απο τον απιστευτο πανικο που επικρατει στο Varanasi. Αφου βρηκαμε την ακρη αφηνωντας πισω μας μια απο τις πιο ιερες πολεις του Ινδουισμου, βρεθηκα σε ενα απο τα τεσσερα πιο σημαντικα μερη του Βουδισμου και σιγουρα: it felt like home! Εδω ο Siddhartha Gautama, αφου εγινε Βουδας (Enlightened ή Awakened οπως το προτιμω), ηρθε να δωσει την πρωτη του διδασκαλια (Dharma/Dhamma). Τα αλλα 3 μερη ειναι το Lumbini (μερος στο σημερινο Νεπαλ) οπου γεννηθηκε, το Kushinagar (εκει που πεθανε) και το πιο σημαντικο βεβαια: η Bodhgaya, εκει οπου εγινε Βουδας (enlightened/awakened).
Εδω υπαρχουν σχολες αλλα και ναοι απο πολλες απο τις χωρες οπου εχει βρει μεγαλη ανταποκριση ο Βουδισμος. Η πρωτη διδασκαλια ειναι γραμμενη σε μαρμαρα και μεταφρασμενη στις γλωσσες τους. Ετσι λοιπον οι επισκεπτες απο Σρι Λανκα, Λαος, Βιρμανια, Ταυλανδη, Βιετναμ, Καμποτζη, Κορεα, Θιβετ, ΗΠΑ και Ιαπωνια θα μπορουν να διαβασουν τις πρωτες λεξεις του Dharma. Υπαρχει και στα σανσκριτικα, σε Hindi (η κυρια γλωσσα της Ινδιας σημερα) και φυσικα σε Pali (η γλωσσα στην οποια εδωσε τοτε την διδασκαλια η οποια ηταν ας πουμε η καθομηλουμενη - τα σανσκριτικα ηταν η επισημη τοτε)
O Ηρακλειτος ειπε: “τα παντα ρει” οπως επισης και οτι “δεν μπορεις να μπεις στο ιδιο ποταμι δυο φορες”. Πολυ μακρια απο την αρχαια Ελλαδα και τον Ηρακλειτο, ο Βουδας στη Bodhgaya, μετα απο ατελειωτο διαλογισμο βιωσε το ιδιο συμπερασμα: “Τα παντα ειναι παροδικα”. Tο βαθος στο οποιο εφτασε τη φιλοσοφια του μετα το συμπερασμα αυτο, ειναι το δωρο του προς ολους μας, το Dharma.
Καπου εδω λοιπον ο Βουδας ειπε για πρωτη φορα οτι στην πραγματικοτητα δεν υπαρχει αυτο που λεμε «εαυτος» και «εγω» (και οτι σχετιζεται με αυτα). Tα πραγματα ΜΟΥ, οι ιδεες ΜΟΥ, τα νιατα ΜΟΥ, το στυλ ΜΟΥ, η αποψη ΜΟΥ, το image ΜΟΥ, το σωμα ΜΟΥ, η θρησκεια ΜΟΥ, η παραδοση ΜΟΥ, η πατριδα ΜΟΥ, τα μαλλια ΜΟΥ και αλλα τετοια, ειναι ομορφα αλλα δυστυχως ανθρωπινα που ο νομος της φυσης δεν τα καταλαβαινει. Αυστηρα υπο το πρισμα της συνεχομενης αλλαγης πρεπει να μαθουμε να χρησιμοποιουμε ολα τα «ΜΟΥ» γιατι η φυση (κομματι της ειμαστε και εμεις) ξερει μονο καθε στιγμη που περναει να αλλαζει, να μεταμορφωνεται συνεχεια σε κατι νεο, καθε στιγμη πεθαινει κατι παλιο και γεννιεται κατι καινουργιο. Πχ αφου ολα αλλαζουν δεν ειναι φυσιολογικο να αλλαζουν και οι ιδεες μας αλλα και οι ιδεες των αλλων? Αυτο ειναι το λογικο και οχι το αντιθετο. Αν ειμαστε κολημενοι θα ερθουμε αντιμετωποι με τον εαυτο μας και τους αλλους. Μονο και μονο η αποδοχη αυτου θα μας ελαφρυνει πολυ. Ειναι ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ, ειναι παντου. Οταν ειμαστε κολημενοι στα “ΜΟΥ” παμε εναντια στο νομο της φυσης με αποτελεσμα να παλευουμε να τα κρατησουμε ολα αυτα με νυχια και με δοντια σε μια μαχη χαμενη απο χερι. Οταν πηγαινεις κοντρα στο ποταμι, απλα κολυμπας για να μεινεις στασιμος το οποιο ειναι λιγο χαζο. Το αποτελεσμα δεν ειναι αλλο απο τη δυστηχια μας και μονο οταν το αντιληφθουμε και αρχισουμε να μην ειμαστε προσκολημενοι στα «ΜΟΥ» θα γινουμε πραγματικα χαρουμενοι. Μεχρι τοτε θα ειναι σαν να θελουμε να πεταξουμε αλλα, αγνωοντας το νομο της βαρυτητας, να χοροπηδαμε σαν χαζοι και να εχουμε την ψευδαισθηση οτι πεταμε. Να προσθεσω με την ευκαιρια και αυτο που ομορφα μας αναλυσε ο Choknyi Rinpoche. Εκτος απο ολα τα ΜΟΥ που, κατα καποιο τροπο, εχουμε αποκτησει μονοι μας, υπαρχουν και τα “social I”. Τα ΕΓΩ και ΜΟΥ που μας εχει φορτωσει η κοινωνια. Ρολους και χαρακτηρες που μας δωθηκαν και στους οποιους πρεπει τωρα να ανταπεξελθουμε (πολιτης, καταναλωτης, πατερας-μητερα, επαγγελματιας, εραστης και αλλα πολλα) . Η λυση φυσικα δεν ειναι να πεταξουμε ολους τους ρολους, ολες μας τις υποχρεωσεις, ολα μας τα υπαρχοντα, να χαιρετησουμε φιλους και εχθρους και να παρουμε τα βουνα αλλαλαζοντας. Η λυση μαλλον ειναι να αποκτησουμε την επιγνωση οτι ολα αυτα ειναι πραγματικοτητα, η υπερασπιση των προσωπικων και κοινωνικων «ΜΟΥ» μας βαραινει. Οταν λοιπον αντιληφθουμε την πραγματικοτητα τοτε θα ειναι πολυ πιο ευκολο να μπορεσουμε να τα διαχειριστουμε ολα με τροπο επιδεξιο. Τον τροπο για να συμβει αυτο δεν θα τον πω παλι γιατι θα καταντησω ακομη πιο γραφικος.
Αυτα και αλλα πολλα ειπε ο Βουδας και σιγουρα θα εκαναν τον Ηρακλειτο να πει: “μεγαλε και εγω απο εκει ξεκινησα αλλα εσυ ξεφυγες! Well done! Hi five!”
